• mrt '13 22 13:45

    No way out - Edin Mujagic

    Geschreven door : Michael Pullens - reactie(s) : 0

Gisteren vierde de Dutch Corporate Finance Association (DCFA) haar 10 jarig bestaan in Zeist. Dit feest werd o.a. 'opgeluisterd' door een angstaanjagende analyse van econoom en centrale banken deskuindige  Edin Mujagic. In het kort komt het erop neer dat het verschil in aanpak van de economische crisis tussen de centrale bank in de USA  (FEDs) en de ECB gedreven wordt door historische angst. Voor de FEDs was dit de enorme werkeloosheid tijdens the great depression; nooit meer mocht dit gebeuren. Voor de ECB was dit de hyperinflatie. Dat maakt dat de FED monetaire verruiming, begrotingstekorten van > 10%, hoge schuldquotes aanvaard om de economie en daarmee de werkgelegenheid in stand te houden, liefst te stimuleren. De ECB daarentegen heeft als primaire taak de inflatie te beteugelen, onder max 2%. De tegenstellingen tussen de noodzakelijke of gewenste aanpak van de Noordelijke versus Zuidelijke Europese landen is echter te sterk tegenstrijdig. Vanwege de gezamenlijke Euro en het behoud van vertrouwen in onze munt en (europese) economie is het noodzakelijk om probleemlanden en probleembanken te hulp te schieten. Dit kan alleen door monetaire verruiming in combinatie met stringente begrotingsaanpak. Echter Mujagic is bang voor het inflatiespook. Tegelijkertijd kan het niet anders. Uiteindelijk ziet hij groot gevaar in het ineenstorten van het hele systeem, waarbij de leningen van de ECB afgeschreven moeten worden en dus dan op het bordje komen van betreffende landen. In zijn optiek kan het niet zo zijn dat er een mix is van monetaire verruiming en inflatiebeteugeling middels hogere basisrentes van de ECB. Ik deel dat met hem. Echter ondertussen leidt onze 'hybride' aanpak ertoe dat de buitenwereld met argusogen elk rimpeltje in de Europese vijver ziet als een immens probleem, waardoor de Europese (maar ook wereldwijde) economie gigantische schade oploopt. Pure psychologie. Als we simpelweg naar de situatie in USA of bijvoorbeeld Japan kijken is de schuldenproblematiek en het overheidstekort vele malen groter dan in de EU. De ramp zou daar veel groter moeten zijn. Niemand kraait er naar. Is het toch niet zo dat wij in de EU er relatief gesproken veel beter er voor staan en dit dus in de relativiteit der zaken wereldwijd gezien moet worden? Zouden wij niet beter af zijn eenduidig te kiezen voor monetaire verruiming, het toelaten van inflatie tot circa 5% (lost ook deel schuldproblematiek op), het kiezen voor werkgelegenheid en tijdelijk toestaan van overheidstekorten zoals Keynes ons leerde???

Berichten
Bezig met het laden...
Naam *
Email
Commentaar *